Son 26 yılın en kötüsü olan 2015'i izlediğim son filmleri yazarak bitireceğim. Hayatımın en kötü yılıydı şüphesiz ama çok şükür ki hayattayız. Bu yıl ölümü de gördüm, ayrılığı da gördüm, dibi de gördüm. Ryan Gosling'in Drive'da Carey Mulligan'ı sevdiği gibi sevip Michelle Williams'ın Blue Valentine'de Ryan Gosling'i sevdiği gibi sevildim. Bekleme kısmı ise İsmail Abi'nin gelmeyecek gemiyi beklemesi gibiydi. Vedalar Leyla ile Mecnun'un zamansız bitmesi gibiydi. Hep bir şeylerden umut çıkarmaya çalıştım ama olmadı. Hayatımda ilk defa yeni bir yıldan umutluyum. Bu yılki üzüntülerimin karşılığı akşama Milli Piyango'da büyük ikramiye olmalı. Bazen Mr. Nobody gibi yaşıyoruz. Hatta hayat Truman Show'muş da sonunda Truman Burbank bizmişiz gibi çıkacak diye de korkmuyor değilim ama bari 2016 yılında aşk hayatımız The Graduate'te Benjamin'in Elaine'i kilisede nikahtan kaçırması gibi,  iş hayatımız Walter Mitty'nin amacına ulaşması gibi olsun be güzel kardeşlerim.

J.K. Simmons mu şimdi bu ? Bildiğin Vern Schillinger. Vern Schillinger tüm kötülüklerin babasıdır. Filmden çıkarılan mesaj bu olmamalı ama bende acayip derecede enstrüman çalma isteği uyandırdı. Kendimi Andrew yerine koyduğumda ise onun gibi davranacağımı düşündüm. İnsanın sınırlarını bildiği değil, sınırlarının üzerine çıkabileceğini anlatan; lezzetli bir yapım olmuş.

Süresi biraz uzundu ama diyaloglar sıkmıyor. Hikaye boğmuyor. Atmosferi ve konusu gerçekçi. Bir gecede kurulan bağ biraz gerçekçilikten uzak. Buna rağmen oyuncular doğal ve başarılı. Mantık hataları var evet ama filmin güzelliğine gölge düşürmüyor. Çoğunluk gibi ben de çok beğendim, Avrupa sinemasını seviyorum.

Bugüne kadar değil izlememiş olmak, duymamış olduğum için bile üzüldüm. Çok hareketli ve eğlenceli film. Beklentimin üzerinde tatmin etti. Özellikle Tyrese Gibson'ı çok beğendim. Filmden "siyah-beyaz kardeşliği" mesajı da çıkarılabilir. "Yine olsa izlerim" diyorum, puanımı da yüksek tutuyorum.

Çok seviyesiz bir mizahı var ama acayip güldüm. Tam kafa dağıtmalık bir film. Özellikle Madafaka Jones sahneleri güldürüyor. Polis kovalamaca sahnesi müthişti. İlk filmde Kurt ve Dale karakterleri bu kadar salak değildi sanki, onu pek sevemedim. Yardımcı oyuncu kadrosu çok iyi. Jennifer Aniston yine çok zarif. Chris Pine da rolüne çok yakışmış. 

Yerden yere vurulacak bir film değil. Klişe hikaye bile olsa 90'ların tatlılığını barındıran sevimli bir film.