Günlerdir "şu gün yazarım, yarın yazarım, ha yazdım, ha yazacağım" diye diye Nisan'ı bitirdim. Zamansızlık da yaşlanmanın bir belirtisi. Misal o kadar para verip oyun alıyorsun, doya doya oynayamıyorsun. Ben evlenince bile hanımla Fifa, PES falan.

Fenerbahçe, Lazio ve Tottenham üçlümden oluşan bir beraberlik kuponu yapsaydım şu an köşeydim. Roma'nın puan kaybettiği hafta Lazio fırsat tepti ama yine de en keyif veren takımım Pioli'nin Lazio'su. Miroslav Klose'nin gözümde "bitirici" imajı var..

Bu sezon Tottenham maçları geçen sezonlara oranla daha az keyif veriyor bana. Kadroyu beğenmiyor olmamın da etkisi vardır muhtemelen. Harry Kane, Eriksen ve Vertonghen'e dileniyoruz. Southampton daha güzel takım, en azından bu sezon için. Çok kaliteli.

26 yıllık Fenerbahçeliliğimde ilk kez yaşadığım bir duygu da Final Four duygusu oldu. Bana hep uzak gelirdi, kısmet bugüneymiş. Başta Ulu Önder Obradovic olmak üzere emeği geçen herkesten Allah razı olsun, sonu şampiyonluk ols.

Harry Kane'in ligde 20, sezonda ise 30. golünü attığı maç oldu Newcastle deplasmanı. Son haftalarda deplasmanda gol atamıyordu Spurs. Newcastle'ın yumuşak bir takım olması da işleri kolaylaştırdı elbette. Chadli'nin gol öncesi vurma ısrarı ve gol.

Ya Lazio neden Juventus'u yenemiyor ? Dün için içimde küçük bir ümit vardı. Gerek Juventus'un rahatlığı ve Şampiyonlar Ligi fikstürü, gerek Lazio'nun iyi futbolu ve ikincilik yarışındaki avantajı içime bir umut düşürmüştü. İlk 11'leri görünce beraberliğe.

Tottenham'ın kazanamayacağından emin olduğum bir maçtı, yanıltmadılar. Bu sezon zaman zaman iyi maçlar oynasalar da, genelde istikrarsız bir takım görüntüsü verdiler. Hani Liverpool'un her sene olduğu hali gibi. Zaten puan sıralamasında da Liverpool'la.

Lazio için "Şampiyonlar Ligi'ni çatır çatır hak etme" maçı oldu. Bu sezon itibariyle Pioli en sevdiğim İtalyan hoca. Mükemmel bir takım ruhu yakalattı, göze hitap eden bir futbol oynatıyor ve tüm bunların yanında ikincilik mücadelesinin içerisinde..