Dünyanın en siyasi ligi Spor Toto Süper Lig, 19.Hafta maçlarıyla devam etti. Tabi ki yine zevkten dört köşe olduk, yine futbola doyduk. Müthişti yaa... Tipik yalanlarımı attıktan sonra; zamanım el verdiğince birşeyler karalıyorum.

Haftaiçi olmasına rağmen, işten çıkamama ihtimaline rağmen; şans eseri çıkabildik ve düştük yine yollarına... TFF'ye ve yönetimine olan sevimli görüşlerim de devam etti elbette. Hep söylediğimi yine söyleyeyim; yarın öbür gün iyi bir skoru övdüğümde adım skor taraftarına çıkmasın. Fenerbahçe Şükrü Saracoğlu'nda bulunmamın tek nedeni; sevdama sahip çıkmak. Skor hiç umrumda değil. Psikolojik şartlardan dolayı iyi futbol beklentim yok. Galibiyet ise her şekilde keyiflendiriyor, mutlu ediyor.

Geçen sezonki Gaziantepspor maçı malum... Hepimiz 90+4'te kendimizden geçmiş, kimimiz gözlerine inanamamış, Türkiye'nin 4'te 3'ü teşvikli takımı yenerek şampiyonluğun kilidini açmıştık. O maçta skorda büyük katkı sahibi olan Miroslav Stoch; dün akşam da galibiyetin baş mimarı oldu. Takımın ilk yarı berbat bir futbol oynadığını kabul ediyorum. Ancak ikinci yarıdaki mücadele galibiyet için yeterliydi. Çok net hatırlıyorum; skorborda baktım dakika 64'tü. 0-1 geride olmamıza rağmen içim rahattı. En az 2 golün geleceğini biliyordum. Hatta; "Fenerbahçe'nin Gaziantepspor'a peşpeşe goller atacağını önceden biliyorduk!"

Peşpeşe gelen 2 gol bizi coşturmaya yetti. Zaten ikinci yarı takımı tribüne çağırdığımızdan beri, özellikle elektriklerin de kesilmesiyle tribünler üzerindeki ölü toprağını attı. İnanç artınca hemen sahaya yansıyor tabi... Fenerbahçe futbolcusu da bu inanca yanıt verecek kapasite ve yüreği taşıyor. 2-1 yetecekti, 3-1 galibiyetin üzerine yakılan bir keyif sigarası oldu.

Takımdaki her oyuncunun emeğine saygım sonsuz. Ancak şu bir gerçek ki; Miroslav Stoch en büyük hücum gücümüz. Dün akşamın gol atmayı en fazla hakeden ismiydi. Ne güzel adamsın sen Stoch...