Kelimelerin yetersiz kaldığı ân... Ölüm.
Çubuklu forma deyince akla gelen belki de ilk isim; Ordinaryüs Lefter.
Dünya gözüyle gördüğüm, elini öptüğüm, çayını içtiğim, dedem gibi sevdiğim Büyük Fenerbahçeli...
Belki benim gözlerimin Lefter'i Alex; babamın gözlerinin Lefter'i Rıdvan ama dedemin gözlerinin Lefter'i ta kendisi...
Hepimizin gönlündeki gerçek efsane.
Formayı kaç kere giydiği, attığı golleri bir tarafa;  "İçimdeki Fenerbahçe aşkını tarif etmem imkansız. ‘Kalbini sök ver’ deseler, Fenerbahçe için şu anda çıkarır veririm"demesi bile gözleri doldurmaya, onun için ağlamaya yeter.
Heykelinin dikildiğini dünya gözüyle gördü ya, çok şükür...
Fenerbahçe çubuklu ruhunda büyük yeri olan efsanesini kaybetti. Ruhu çubuklunun içinde yaşamaya devam edecek...
"Cihatlar, LEFTERLER, Canlar, Fikretler" 100 yıl sonra bile hâla sevilen birer abide olarak kalacaklar.

Bu tezahürat ilk defa bu kadar insanı ağlatıyor:

Bitti kalem, doldu defter.
Bu alemde kral Lefter!

Allah bana da ömrüm boyunca Lefter dedem gibi Fenerbahçe sevgisiyle yaşayıp, Fenerbahçe sevgisiyle ölmeyi nasip etsin. Emanetin, Fenerbahçe sevdan emin ellerde...

Mekanın cennet olsun dedem...