Milli maç arasından döndükten sonra her zaman kalitesizliğinden dem vurduğum ligimizi özlediğimi farkediyorum. Klasik "Son dakika gollerini çok özlemişiz" geyiğini yapmayacağım. Birkaç hafta önce Kasımpaşa karşısında da son dakikada kazanmıştık. Benim için son dakika golleri bir takımın önce ara hedef olan o maçı, sonra ana hedef olan şampiyonluğu ne kadar istediğinin göstergesidir. Fenerbahçe sahaya bir karakter koyuyor ve bu karakter de Fenerbahçe'nin bu sezon içerisinde bu son dakika gollerine devam edeceğini gösteriyor.

Maç öncesi eksikler can sıkıcı düzeydeydi. Meireles olmadığı zaman Fenerbahçe puan kaybediyor. Gökhan Gönül alternatifsiz. Alves'in yokluğunda Egemen-Bekir bu maç için yeterliydi. Holmen'in son Trabzon maçında çok da kötü oynamadığını ve bu maçta Cristian yerine Salih ya da Holmen'in tercih edilmesi gerektiğini düşünüyordum. Selçuk-Emre-Cristian çok yumuşak bir orta saha gibi gözüküyordu. Aslında maçın başlangıcında Cristian'ın pres ile başladığını görünce forma özlemini hissettim ama bu baskısını maçın geneline yayamayarak rutin haline dönünce hayal kırıklığı yaşadım.
Erken attığımız gol takımın isteğinden ziyade Moussa Sow'un gol atma arzusuydu. Hem oyuna yön verdi, hem o kadar mesafe depara kalkıp müthiş bir kafa bitiriciliği gösterdi. Azofeifa'nın golü ise hesapta olmayan bir frikik ile geldi. Azofeifa'yı beğenmem, uzaktan şutları haricinde çok ekstra özellikleri olan bir oyuncu değil. Fuat Çapa ile kimyası tutuyor ve Fuat Hoca takımlarında ekstra görevler yüklüyor. Frikikteki vuruşu enfesti ama Volkan'ın yine formsuz ve rakibe güven veren duruşu önemli bir detaydı.

Meireles'in yokluğunu söylüyorum ben ama işin aslı Fenerbahçe onbirine ilk yazılacak oyuncu Mehmet Topal'dır. Bugün riske edilmek istenmemesi normaldir. Ancak onun yokluğunda oyun planımızın sekteye uğradığı gerçek. Topal'ın hücumlarda savunmada üçüncü bir stoper olarak kalması ve bek oyuncularımızın daha ofansif rol üstlenmesi bu sezonun önemli taktik anlayışlarından biri. Selçuk Şahin elbette üçüncü stoper olarak savunmada kalabilir ancak burada yapacakları Topal'ın yapacaklarıyla eş tutulamaz. Ben de Ersun Yanal'ın Caner'i oyundan çıkarmasını haklı bulanlardanım. Hoca Kadlec'e de gerektiğinde oynayacağı mesajını vermiş oldu. Ha Kadlec iyi bir sınav veremedi o başka... Özellikle son 15 dakikalık arttırdığımız vites ile yine sahada 4 forvet oyuncumuz yer aldı. Özellikle son bölümlerde kaçan gollerden sonra açıkçası umudumu da kesmiş, "Sağlık olsun" moduna girmiştim. Fenerbahçe kötü oynamadığı ve rakibe pozisyon vermediği maçta puan kaybedecekti. Egemen'in Topalvâri top çalması ve atak başlatmasından sonra Kuyt'ın mükemmel ortası golün habercisi oldu. Emenike nihayet o beklediğimiz golünü attı. Emenike'nin böyle bir maçta, böyle bir anda golü atacağını hep hissediyordum. Bu konuda yalnız olmadığımdan da eminim. Kuyt ve Sow bu maçı en çok isteyen oyunculardı. Özellikle Sow her şeyi yaptı. Aldı, verdi, attı, sağ-sol-ortada oynadı. Bireysel performanslarda Mehmet Topuz'un da hakkını verelim. Sonuna kadar hakettik ve 3 puanımızı aldık.

Takımı yüzler gülerken görmek çok güzel. Saha içindeki arzu ise bambaşka bir güzellikte... Bu da Fenerbahçe'yi ligin favorisi yapıyor. Maçın hakemi oldukça başarısız performansıyla yine bizi şaşırtmasa da maçtan Fenerbahçe galibiyeti çıkması dolayısıyla "Fenerbahçe'ye yardım ve yataklık" suçlamasından suçlanması normal... Kuyt'ın penaltı verilebilecek pozisyonunda penaltı vermedi. Kaleciyle karşı karşıya kalan Alper'in avantajını devam ettirmeyip pozisyonu durdurdu. Aynı pozisyonda rakibe avantaj verip, atak bittiğinde Emre'ye sarı kart göstermişti. Ayrıca duraklama dakikalarında oyuncunun yatmasından dolayı oynatması gereken 1-1,5 fazla süreyi oynatması maç boyunca yaptığı en doğru hareketti. 12 Mayıs 2012'de Cüneyt Çakır da bu cesareti kendisinde bulabilseydi, belki o sezonun şampiyonu değişecekti. Zaten futbolda yatmak, özellikle duraklama dakikalarında yatmak dünyanın en leş futbol olayı.