Futbolda parayı ve paranın kölesi olmuş büyük kulüpleri sevmem. Türkiye'de bu olaya bakış açım biraz daha farklı. Bir Türk kulübünün iyi bir yere gelebilmesi için dev bir bütçe şart. Bu da şu anda Türkiye'de sadece Fenerbahçe'de var. Galatasaray'ın da bütçesi iyi de, yarın iyi olacağının garantisi yok. Manchester City'de durum biraz daha farklı. Arap şeyhi paraları saçtı durdu, Football Manager kadrosu kurdu. Bu kadronun başına Mancini'yi getirdi. Mancini hep tartışılan adam oldu. Balotelli hep sevilmeyen adam oldu. Carlos Tevez hep sorun oldu. Bunca yıldız transferinin olduğu takımda kendisini parlatabilen bir Micah Richards, bir de Joe Hart oldu. Diğer futbolcular hep saçılan paraların eseri. Haa Kompany'yi de ayırt edebiliriz belki. O da kendisini Mancini ile buldu. Sırf kulüp sahiplerinden ve zenginliğinden dolayı sevilmeyen bir takım Manchester City. Chelsea da öyleydi. Chelsea kadroda istikrarı korudu. Manchester City ise her sezon para saçmaya devam etmeyi tercih etti. Bir şampiyonluğa ihtiyaçları vardı. Manchester'ın rengi kırmızıya bürünmüştü ve United'ın ezici bir hegomonyası vardı. Müthiş Premier Lig sezonunda bir City öne geçti, bir United öne geçti. Yeri geldi iki takım da efsane maçlar oynadı. Yeri geldi ikisi de sürpriz kayıplar yaptı. En son Manchester derbisini kazanarak ibreyi eline alan Manchester City, son haftada mucizevi bir şampiyonluğa imza attı.

QPR karşısında 90.dakikaya 1-2 mağlup giren City, kurduğu baskı sonucunda 90+2 ve 90+4'te attığı gollerle şampiyonluğa ulaştı. Bu Manchester City'nin 44 yıllık şampiyonluk hasretine verilen mucizevi bir sondu. Manchester şehri bu sezon maviydi. 44 yaşında olup da kez şampiyonluk gören Manchester City taraftarlarının sayısı da düşündürücü. Ben kırmızı renkli takımlardan hoşlanmam. Aynı zamanda bir lige ambargo koyan takımları da çok sevmem. Lige ambargo koymak elbette ki başarıdır ancak futbol farklı şampiyonlar çıktığı zaman daha da güzel. Roberto Mancini diyordum; güzel adam diyordum. Sezon boyunca pek çok sorun yaşadı. Balotelli, Tevez gibi problemlerle uğraştı. Boynundan hiç çıkarmadığı mavi beyaz atkısıyla özdeşleşti. O çok sevilmeyen Mancini, bu kadar yıldızın olduğu sorunlu bir kadroyu 44 yıl sonra mucizevi bir şampiyonluğa ulaştırdı. Bu City'nin tarihinde 3. şampiyonluğu. 1937'de şampiyon olup 2. şampiyonluğu için 31 sene bekleyen Manchester City; 68'deki şampiyonluğundan sonra 44 sene daha bekleyerek 2012'de bu şampiyonluğa ulaştı. Bir 40 sene daha beklerler mi bilmiyorum ama gün Manchester City taraftarının günü...