Gönül isterdi ki ; her biriyle ilgili tek tek uzun uzun fikir belirteyim. Fakat keyfim yok şu sıralar, ilgisizim herşeye karşı. Yine de şunu keşfettim; gündemi iyiden iyiye bloglardan takip ediyorum. Transfer haberlerini bile ilk twitter'dan blogger arkadaşlardan alıyorum. Spor sitelerine bakmıyorum pek, bloglara iyice alışmışım. Buna rağmen kendi sayfamı da epey ihmal ettim yine de :)

Yazının büyük bölümü Kral Aykut'u içerecek tabi ki. İlkokula başlamıştım, son şampiyon Fenerbahçe'ydi. Sınıf arkadaşlarım Fenerbahçe ağırlıklı takım tutuyordu. Eee ilkokul 1de okuma yazma olayını sökmeden futbol oynamaya, maç yapmaya başlamıştık arkadaşlarla. Ben çok fanatiktim, çok seviyordum Fenerbahçe'yi. Fakat formam yoktu o zamanlar. Zaten o zamanlar formalar pazardan alınıyor. 11 numara Aykut forması istiyordum hep. Arkadaşlarım sırayla forma alıyorlardı. Hepsi de 11 numara alıyordu. 9-10 alsalar kıskanmayacağım. Lakin 11 alınca kıskanıyordum. Sessiz bir çocuk olduğumdan maç yaparken de hep Aykut olma fırsatını kaçırıyordum zaten. "Oğuz da iyi. Uche de iyi. Erol da çok iyi" modunda onlardan birisini seçiyordum. Çok geçmeden annem pazardan aldı bir Fenerbahçe forması... Ulan bir hevesle koştum baktım, 9 numara. Çok güzeldi, çünkü Fenerbahçe formasıydı. Fakat 11 numara olsa daha iyiydi lan sanki. Hep içimde ukdesi kalmıştır bunun. Zaten Aykut da gitmişti İstanbulspor'a. Yanlış hatırlıyorsam düzeltin; Boliç geldi 9 numarayı giydi. Golleri de atmaya başlayınca 9 numara revaçta olmuştu. Eee o da bendeydi :) Ama kalbimde her zaman Aykut Kocaman vardı. Şimdi Aykut Kocaman teknik direktörümüz olunca bu anılarım canlandı gözümde ilk olarak. Futbolculuk hayatının son demlerini izleme şansını yakaladığım, bu yüzden kendimi şanslı hissetmeme sebebiyet veren bir insandır Aykut Kocaman. Şimdi onu Fenerbahçe'nin hocası olarak görmek benim için çok duygusal oldu. Zaten bir gün olacağını biliyordum. Fakat çok kritik bir zamanda gelmiş olması yükünü çok daha ağırlaştıracak. Zaten Fenerbahçe'nin hocasının yükü her zaman ağırdır. Fakat Aykut Kocaman son yıllarda şampiyonluğa alışmış, fakat 3 senedir de şampiyon olamayan bir Fenerbahçe'nin başına geldi. Taktik,teknik ne kadar yeterli tartışılır. Fakat en azından gittiği her takıma belli bir karakter kazandırmıştır Aykut hoca. Bizden birisidir, efendi adamdır. Bir gün elbet yerli hoca gelecekti bu takıma. Ve akla gelen ilk isim de tabi ki Aykut Kocaman'dı. Bir kaç sene önce gelse ; 6-7 haftalık ömür verirdim. Fakat yönetimin geç de olsa ders almaya başladığını düşünüyorum. Takımı Fenerbahçeli Aykut'a emanet ederek büyük bir risk aldıkları doğru. Fakat Aykut'a gereken sabrın gösterilmesi gerektiğinin taraftarlar olarak farkındayız. Aykut Kocaman'ı harcamalayım. Takım geçen sezon Daum'la bile öylesi bir seri yakaladıysa, o futbola rağmen potaya tekrar girip şampiyonluk iddiasını sürdürdüyse; Aykut Kocaman'la da kopmuş gibi gözükse bile son 7-8 haftada o potanın içine girebilir. Ve bir çoğumuzun hayali; belki Aykut Kocaman da bizim Guardiola'mız olabilir. Lütfen desteği esirgemeyelim.

Transferlere kısaca bakınca; İlhan Eker ligde en beğendiğim stoperlerden birisi. Rotasyon oyuncusu olarak alınabilecek kalburüstü stoperlerden birisiydi. Transferi çok faydalı olacaktır. Bekir kadar faydalı olsa yeter. Fakat Aykut Kocaman'ın hem Bekir'den hem de İlhan'dan daha fazla faydalanacağını düşünüyorum.

Caner Erkin ise çok beğendiğim bir oyuncu değil. Uğur Boral'a benzetiyorum tarzını. Fakat Uğur Boral çok daha kalitelisi bence. En azından çalım yeteneği ve orta yeteneği Caner'e oranla daha iyi. Fakat Caner'in savunması da Uğur'a göre az biraz daha iyi. Sol bek olarak değerlendirilecektir mutlaka Caner. Dilerim Galatasaray'daki kötü oyununu bizde sürdürmez. Fenerbahçeli Caner, hoşgeldin...

Yazıyı noktalama işini de Semih Şentürk'le yapacağım. İyi ki kaldın Semih Şentürk. Aykut Kocaman'la birlikte efsanemiz olma yolunda atacağın adımları düşün şimdi...Semih'in derdinin de Daum olduğunu öğrenmiş olduk. Söyledim...Semih Fenerbahçe'lidir. Fenerbahçe'yle herhangi bir derdi olmaz.

Sezon güzel başladı.