4 yıllık bir bekleyişin daha sonuna geldik. Şimdi yeni bir 4 yıl, bu 4 yılda turnuvada Türkiye de olacak mı kaygısı... Her ne kadar çok umrumda olmasa da, böyle olacak. 2002'de Final, 2006 ve 2010'da Yarı Final yapan Almanya için ise "Nihayet!" demek yanlış olmaz sanırım. Daha turnuvadaki ilk maçlarında Portekiz'i 4-0 yenerek kupayı hakediş sinyalleri verdiler. Kupayı en çok hakeden takımdı. Özellikle Arjantin'e göre kupayı çok çok çok hakeden takımdı.

2006'da temelleri atılan jenerasyon ilk kupasını 2014'te kazandı. Löw takımın başında kalırsa Euro 2016 için de en büyük favori olarak başlayacaklardır. Yıllardır Podolski, Klose, Schweinsteiger, Lahm, Mertesacker'i izliyoruz. İsimler elbette değişiyor ama Almanlar'ın çekirdeği bu isimlerdi. Özellikle Klose için unutulmayacak bir turnuva oldu. Löw'ün Klose'ye bu denli güvenmesinin karşılığını verdi golcü. Tarihte yerini aldı. Tıpkı Brezilya'ya Brezilya'da 7 atarak kupayı kazanan takım arkadaşları gibi... Eminim ki Marco Reus dün akşam maçı izlerken gururla karışık gözyaşı dökmüştür. Talihsizlik bir sakatlıkla turnuva dışında kaldı. Hiç oynamayan takım arkadaşı Grosskreutz şampiyon kadronun bir parçasıyken, Reus dışarıda kaldı. Benim kadrodan çıkarılır diye beklediğim Mustafi'yi bile oynattı Löw... En verimli döneminden çok uzakta olan Klose'den verim aldı. Ve elbette Almanya için turnuvanın yıldız ikilisi Manuel Neuer ve Thomas Müller. İkisi de çok iyi maçlar çıkardı, çok önemli rol oynadı. Almanya'da yedek kaleciler Zieler ve Weidenfeller'di. Dışarıda kalan isimler ise; Ter Stegen ile Adler. İnanılmaz bir kaleci kadrosu. Löw 5 kaleciyle gelse, kimse neden diyemez. Neuer bu isimler içinde en inanılmaz olanı. Başarısını da "Golden Glove" ile taçlandırdı zaten. Toni Kroos, Sami Khedira ve özellikle Mats Hummels'ın da performansı üst düzeydi. Andre Schürrle elbette Klose'den iyi performans sergiledi. Ancak Löw, emektar golcüsüne olan güveninden bir an bile vazgeçmeyerek Klose'nin adını tarihe yazdırmasında çok büyük rol oynadı. Mario Götze, özellikle grup maçlarında çok iyiydi. Dün akşam attığı gol ile ülkesi adına gecenin başrol oyuncusu olmayı başardı. Bizden biri Mesut Özil için ise turnuvanın sönük geçtiğini söyleyebiliriz. Löw kötü formuna rağmen Mesut'a olan güveninden de bir an vazgeçmedi. Löw'ün taktiksel düşüncelerinden ziyade oyuncuları ile olan bağının başarı anahtarı olduğunu düşünüyorum. Mesut için son sözüm; dün akşam turnuvanın geri kalanı düşünüldüğünde oldukça iyi oynadığıydı.

Finalist Arjantin hakkında bir şeyler söylemesek olmaz. 98 Dünya Kupası'nda favori takımlarımdan biriydi. Çocukluğumda en sevdiğim oyuncular İtalyan ve Arjantinliydi. Arjantin'i bu turnuvada sevemedim. Messi'nin ayağına bakan takım olmasıyla yadırgadım. Veron, Ortega, Simeone orta sahasını aradım. Forvette Batistuta, Crespo'yu aradım. Defansif futbol hakkında hiçbir zaman olumsuz düşünmem. Her takımın, her hocanın kendince bir oyun anlayışı vardır. Ne kadar sevmesek de defansif futbol bunlara dahildir. Arjantin iyi savunmayla finale kadar geldi. Ama bu kadar gollü ve güzel maçlara sahne olan turnuvayı "savunma yapan" takımın kazanmasını istemezdim. Messi için iyi bir turnuva geçtiğini söylemek yanlış olmaz. Ama hepimiz biliyoruz ki; Messi bundan çok daha fazlası. Dün son dakikada son şans frikiğini dağlara taşlara vurması yakışıksızdı. Neticesinde kupanın yanından geçerken kupaya bakakalmasıyla akıllarda kalacak.

Ödüllerde; Messi'ye verilen Golden Ball ödülü hariç, diğer ödüller yerindeydi. James Rodriguez'in hakettiği Golden Ball'ın Messi'ye verilmesi Fifa'nın tamamen izleyiciyi tatmin etme politikası. Bir filmin sonunda başrol kahramanının ölmemesi gibi bir şey...

Kolombiya, Şili, Cezayir ve Kosta Rika turnuvaya renk katan ülkeler oldu. Arjen Robben'in üstün gayretine rağmen belki de kariyerini bir Dünya Kupası ile bitiremeyecek olması üzücüydü. Hakemler kupa genelinde çok çok kötüydü. Artık liglere odaklanma zamanı. Tabi çok hareketli ve zevkli bir transfer dönemi olacağı da aşikar.