Herkes galibiyetten emindi ama galibiyet için tribün de futbolcular da çabalamaktan vazgeçmedi. Erken attığımız gol elbette bir rahatlık sundu. Çok erken geriye yaslandık mesela. Atromitos gibi kapasitesi belli bir takıma çok fazla top tutturduk ilk yarıda. Tribünden izlediğimde ilk yarıda ne yaptık, ne oynadık anlayamadım. Şu bir gerçek ki; kötü de oynasak Van Persie'nin varlığı çok büyük bir güven veriyor. Özellikle ilk yarıda Diego'dan daha bir 10 numara gibi oynadı. Zaten sağ kanat gibi başlaması da ilginçti. Dünyanın en iyi forveti bile olsan Fenerbahçe'ye geldiğinde bir kanat oynama maceran olacak herhalde. İlk yarıda Fernandao'nun oyundan çıkmama ısrarı ilginç anlar yaşatsa da; neyse ki ertesi gün beklediğim gibi büyütülmedi.

İkinci yarıda topu da aldık. Kontrol zaten bizdeydi. Atromitos topla oynamaya çalıştığı dakikalarda bile kaleye gelemedi. Volkan'ın Fenerbahçe kariyerindeki en rahat maçlardan biridir sanırım. Her ne kadar savunmamızı eleştirsek de; Rize ve Shakthar Donetsk hariç gol yemedik. Bu maçta pozisyon da vermedik. Ba-Kjaer ikilisi güven verdi. Özellikle Ba şu ana kadar beklentilerin üzerinde oynuyor ve özgüven de kazanıyor gibi gözüküyor. İkinci golün yaratıcısı kesinlikle Abdoulaye Ba'ydı. Caner Erkin dün yine çok çalıştı ve gol atmayı haketti. Her ne kadar tribünde golü Nani diye anons etmiş olsak da; Caner'in attığı belliydi. Volkan Şen oyuna girer girmez ilk asistini yaptı ve geçen sezondan alıştığımız Volkan-Fernandao gollerinden izledik. Alper Potuk da Rize maçına göre daha derli topluydu. Diego maalesef en zayıf halka ve bir 10 numaranın çok kolay yapması gereken bir işi; şut çekmeyi bile pek beceremiyor. Souza-Topal çok geriye gömüldü mü takım çıkamıyor. Bir tanesi biraz öne çıksın, takım çok daha kolay atak geliştiriyor. Atromitos maçı ciddi bir prova gibiydi. Kolay geçmiş gibi gözükse de takıma çok şey kattı. Gruplarda da bunun meyvelerini alırız ümit ediyorum.