Muzzy İzzet zamanından sevdiğim bir takım Leicester City. Her sezon menajerlik oyunlarında bir Championship takımı alırım. Birkaç sene önce Leicester City ile de uzun soluklu bir kariyerim olmuştu. Ama şüphesiz Ranieri bu başarıyı Football Manager'de bile hayal edemezdi. Çoğunluğun aksine ben Ranieri'yi severim. Chelsea'nin şımarık kadrosu bir beden büyük gelmişti. Belki futbolu çağ dışı kalıyordu. Hatta Yunanistan ile kariyerine tüy dikmişti. Leicester'a gelişi de bu nedenle yankı uyandırmıştı. Kariyerinin sonunda bir teknik adam profili çiziyordu. Sezon başında yazılıp çizilenler bugün takdir yazılarına dönüştü. Büyük iş.

Çok güzel yazılar yazıldı bu şampiyonluk yürüyüşü ve büyük bir rüyanın gerçek olmasıyla ilgili. Benim öyle uzun uzun araştırmalarım yok. Geçmişe baktığımda ben Ranieri'ye değil ama Leicester City'den birkaç oyuncuya sallamışım. Tek tek değerlendireceğim.


Kasper Schmeichel bana göre her zaman iyi kaleciydi. Babasının kariyerinin sonuna yetiştim, o kadar iyi mi bilmiyorum ama bu adam bir dönem League One'da bile oynadı. Oradayken bir gömlek fazlaydı. Premier Lig şampiyonluğu çok yakıştı.

Danny Simpson yılların vasat sağ beki. Bu sezon takımın değişmezlerindendi ve şampiyonlukta büyük katkı sağladı. Danny Drinkwater benim için hep Championship düzeyinde bir oyuncuydu. Bu sezon o da devleşti. Andy King yıllardır Leicester City'de. Yine iyi bir Championship oyuncusu. Hadi zorlayalım, Premier Lig'de alt sıra takımlarının iyi bir rotasyon oyuncusu olur. Nathan Dyer çok süre almış sayılmaz ama Swansea'de severdim. Böyle pırpır oyunculardan en az bir tane her takıma lazım. Ama kim derdi bu adamlar kariyerine Premier Lig şampiyonluğu ekleyecek ?


Az önce saydıklarımdan bir adım öte oyunculardan devam edelim. Bunlardan başı Okazaki çekiyor. Leicester City'nin yüksek bonservise transefer ettiğini duyduğumda "Ne alaka?" demiştim. Bana göre Ranieri'nin çok kötü bir para harcama tercihiydi. Yıllarca Bundesliga'da geçen ortalama bir kariyerden sonra 30 yaşında Premier Lig şampiyonluğuna 5 gol 2 asistlik katkıda bulundu. Marc Albrighton tam bir Aston Villa saçmalamasıydı. Tipik bir potansiyelli İngiliz 4-4-2 kanat oyuncusu genç yaşta alt lige gönderildi. 2014'te gelip lig yükseldiği Leicester City'nin şampiyonluğunda 37 maçın tamamında şans bularak yaptığı 7 asistle büyük katkısı var. Jeffrey Schlupp bir nevi Dany Rose'dur gözümde. İkisi de futbola hücum oyuncusu olarak başladı. Rose Tottenham'da, Schlupp Leicester'da sol beke devşirdi. 23 yaşındaki Schlupp'un kariyerinde 1 Premier Lig şampiyonluğu var. Christian Fuchs'un da Okazaki'ye benzer bir Bundesliga geçmişi var. Sezon başında belki de rotasyon oyuncusu olarak düşünülüp Leicester City'ye transfer edilmişti. Sezon boyunca üst düzey performans sergileyerek şampiyonluğun önemli isimlerinden oldu. Leonardo Ulloa'ya gelelim, ki ben çok severim. Vasat bir İspanya kariyerinden Championship'te iddialı bir takım kuran ve İspanya ekolü oluşturan Brighton'a geldi. O Brighton'ın Premier Lig'e çıkmasını bekledim ama olmadı. Yaklaştılar ama başaramadılar. Leicester City ise Premier Lig'e yükseldi ve yanlış hatırlamıyorsam ilk pahalı transferi Arjantinli Ulloa oldu. Ulloa'yı beğenmeme rağmen Premier Lig'de kalma hedefi olan bir takımın alt ligden bir oyuncuya bu kadar para bağlamasını anlayamamıştım. O Ulloa da bu sezon genellikle kulübeden gelip katkı sağlasa da takımın şampiyonluğunda önemli pay sahibi oldu. Bu klasmanda son değerlendireceğim isim Gökhan İnler. Yıllardır Fenerbahçe'de görmek istesem de; İtalya kariyerinin ardından Ranieri'nin Leicester'ına transfer oldu. Kariyerinden dolayı olacak ki; Ranieri onu "Maradonamız olacak" diye lanse etti. Benim için oldukça anlamsız bir benzetmeydi. Gökhan çok forma bulamadı. Hatta kulübede olup olmadığını takip bile etmedim bazen. Yeni sezonda belki ayrılır ama kariyerinde bir Premier Lig şampiyonluğuyla...


Gelelim en üst klasmana. Önceliği "Yılın Futbolcusu" seçilen Mahrez hakediyor olsa da Vardy ile başlayacağım. Geçmiş yazıları arayıp bulmaya üşendim. Vardy için Tottenham maçından sonra "Ranieri neden Vardy'de ısrar ediyor anlamıyorum. Alt lig oyuncusu" gibi bir ibare kullandığımı hatırlıyorum. Hatta "Kramaric oynamalı" bile demiş olabilirim. Hele ki birisi bana Mourinho bile olsa "Vardy-Okazaki ikilisiyle şampiyon olunacak" dese onunla futbol konuşmazdım. Kaale bile almayacağım Jamie Vardy bu sezon değerini 100'e katlayan bir performans ortaya koydu. Belki de bir önceki yazımda selam çaktığım Luca Toni gibi geç gelmiş başarıların yer aldığı bir kariyeri olacak. Sezon boyunca inanılmaz goller attı ve çıkışının tesadüf değil çok istemek ve çalışmak olduğunu gösterdi. Riyad Mahrez ise Dünya Kupası'nda çok beğendiğim oyuncuydu. Hatta sezon başında Leicester'ın ilk hafta performanslarından sonra "Keşke Feghouli değil de Mahrez'i kovalasaydık, 4-5'e biterdi" gibi talihsiz bir açıklamam olmuş olabilir. Şimdi Mahrez kaç milyona nereye gidecek tahmin etmek zor ama o parayı verebilecek kulüpler de az çok belli. Premier Lig'de 17 gol, 10 asist muazzam performans. Bir de N'Golo Kante var. Bu sezon Leicester'ın pek çok maçını onun için izledim. Tam olarak aynı stil denemez ama izlemeye doyamadığım Appiah'ı anımsatan ciğeriyle beni geçmişe götürdü. Yine kapalı kutu bir transferdi, para da harcandı ama o da değerini onlarca kat katlayan isimlerden oldu. Hani böyle adamlar genelde gizli kahraman olur ya; Kante'nin kahramanlığı pek de gizli kalmadı. Bağıra bağıra, yüreğini ortaya sere sere oynadı her maç.


Bu mükemmel ofansif performansın arkasında elbette mükemmel bir savunma performansı olmalı. Böyle destansı bir şampiyonluk başka türlü gelmez. O mükemmel savunma kurgusunda iki beke değindik. "Vasat" olarak değerlendirebileceğimiz Fuchs ve Simpson'a güven veren iki stoper vardı. Wes Morgan ve Robert Huth. Yine Championship ilgimden dolayı takip ettiğim, duvar gibi adam olarak değerlendirdiğim bir isimdi Nottinghamlı Wes Morgan. Nottingham ile yıllardır gerçekleştiremediği Premier Lig hayalini Leicester City ile gerçekleştirdi ve iki sezonda şampiyon olan takımın kaptanlığını yapma şerefine nail oldu. Partneri Huth bu ligin tecrübeli isimlerindendi. Sezon genelinde Huth'ün de kritik golleri var. Savunmada ikilinin öyle bir uyumu vardı ki; yedek stoper Wasilewski'ye pek şans gelmedi. Koca bir sezonu iki stoper ile bitirdi Leicester City.

Ranieri'nin şanslarından biri de çok kritik sakatlıklarla boğuşmadılar. Öyle ki; Ocak ayında takıma katılan Amartey ve Gray gibi yıldız adayları işleyen takım bozulmasın diye pek şans bulamadılar. Wasilewski, Gökhan İnler ikilisini de böyle değerlendirebiliriz. Böyle bir kadroya bu kadar büyük başarı yaşatmak Ranieri için çok büyük bir rüya olmalı ve eminim kendisi hala zaman zaman bu başarıya inanamıyordur. Başka bir sezon olsaydı ben de herkes gibi Leicester City'nin şampiyonluğa koşmasını hayal ederdim elbette. "Ha takıldılar, ha takılacaklar" diye beklerken çok büyük motivasyon ile başarıya ulaştılar. Fakat Tottenham'ın bu kadar yaklaştığı, yıllardır temelini attığı şampiyonluğa ulaşamasından dolayı biraz buruğum. Tottenham için kritik virajlar vardı takıldığı. Onları geçseydi şampiyon olur muydu ? Bu sorunun cevabını vermek zor. Ama Leicester City'nin bu performansı karşısında Spurs'ün de yapacak çok şeyi kalmadı. Takımın iskeletini bozmazlarsa belki seneye de şampiyonluğa oynarlar. Leicester City'nin ise böyle bir hedefi yok. Ranieri ilk 10 hedefi belirledi. Şampiyonlar Ligi için ise içten içe gönlünde bir şeyler mutlaka vardır.